Η πρώτη σου μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία που έγινες αναγνωρίσιμος στον κόσμο, ήταν στο Star με τη σειρά «Το κλειδί» μαζί με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Τι θυμάσαι από εκείνη τη συνεργασία;
Ναι, το 2000. Ήταν ο πρώτος μεγάλος πρωταγωνιστικός ρόλος που έκανα στην τηλεόραση. Πολύ ωραία δουλειά και είχε και τρομερή επιτυχία. Ο Πέτρος Φιλιππίδης με είχε δει στην παράσταση του Βλαδίμηρου Κυριακίδη «Άμλετ ο Β’» και αμέσως μετά με πρότεινε να παίξω στη σειρά «Το κλειδί». Η σειρά έσκισε και πήγε και δεύτερη χρονιά και ο κόσμος άρχισε να μου μιλάει και να με αναγνωρίζει στον δρόμο. Ωραία χρόνια και ωραίες στιγμές.
Άρα μου λες ότι χρωστάς την τηλεοπτική σου καριέρα στον Πέτρο Φιλιππίδη;
Ναι, αυτό δεν μπορώ να μην το πω. Ο Πέτρος ήταν αυτός που με επέλεξε τότε και μου έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεόραση. Αυτό του το χρωστάω εννοείται. Όπως επίσης και το 2007 δουλέψαμε πάλι μαζί στη σειρά «Λάκης ο γλυκούλης». Αργότερα δουλέψαμε μαζί και στην Επίδαυρο και σε άλλες παραστάσεις.
Φαντάζομαι πως έχεις μάθει για τις καταγγελίες εναντίον τον Φιλιππίδη και ότι κατηγορείται για έναν βιασμό και δυο απόπειρες. Όσο καιρό συνεργαζόσασταν είχες δει περίεργη συμπεριφορά του Πέτρου, απέναντι στις συμπρωταγωνίστριες του;
Μπροστά μου για να είμαι ειλικρινής δεν είχε γίνει τίποτα ακραίο. Πάνω στη δουλειά υπήρξαν στιγμές έντασης που πολλές φορές περνούσαν τα εσκαμμένα. Μια φορά θυμάμαι είχε μιλήσει ταπεινωτικά σε μια ηθοποιό και δεν είχα καταλάβει τον λόγο. Δεν θέλω να σου αναφέρω περισσότερα.
Υπήρξε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής σου που ζήτησες τη βοήθεια του Θεού;
Ήμασταν στο Εθνικό θέατρο με την παράσταση «Ειρήνη» του Αριστοφάνη και είχαμε πάει περιοδεία. Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε με το αυτοκίνητο του συναδέλφου, του Πρόδρομου Τοσουνίδη. Εγώ καθόμουν στο πίσω κάθισμα, ο Πρόδρομος που οδηγούσε και δύο ακόμη συνάδελφοι. Κάποια στιγμή στον δρόμο προς Μέτσοβο που έχει πάρα πολλές στροφές, λέει ο συνάδελφος συνοδηγός «κάνε προσπέραση το φορτηγό, δεν έρχεται κανένας από την άλλη». Ο Πρόδρομος κάνει την προσπέραση κι ερχόταν κατά πάνω μας σφαίρα ένα αυτοκίνητο που δυστυχώς δεν το είχε δει. Ήρθαμε στο χιλιοστό με τον γκρεμό, παραλίγο να πέσουμε από κάτω και δεν θα μας βρίσκανε για μέρες. Θυμάμαι εκείνη τη στιγμή πως φώναξα δυνατά: «Παρθένα, σώσε μας». Παγώσαμε εκείνη την ώρα, δεν ξέραμε αν ζούμε ή αν έχουμε πεθάνει. Εκείνη την ημέρα λοιπόν ήταν της Αγίας Μαρίνας. Σίγουρα ήταν ένα θαύμα που μου άλλαξε τη ζωή αυτό το περιστατικό. Από εκείνο το γεγονός και μετά έχω προστάτιδα μου την Αγία Μαρίνα και κάθε χρόνο στη γιορτή της πηγαίνω προσεύχομαι και ανάβω ένα κεράκι.
Μετά από αυτό το γεγονός αποφάσισες να κάνεις και τη διαθήκη σου;
Όχι, δυστυχώς είχα κι άλλο τροχαίο το 2007 κι εύχομαι να είναι και το τελευταίο. Ερχόμουν από το χωριό, στην Εθνική Οδό, και για άγνωστο λόγο, έσπασε το λάστιχο, έφυγε το τιμόνι, δεν ξέρω τι έγινε και είχα ένα τρακάρισμα. Έφυγε το αυτοκίνητο μου και χτύπησε πάνω στο τσιμεντένιο στηθαίο, έφερε τρεις τούμπες, διαλύθηκε εντελώς και μετά παρέδωσα πινακίδες. Εγώ όμως βγήκα χωρίς να πάθω ούτε μια γρατζουνιά. Σε αυτά τα δευτερόλεπτα τα είδα όλα, πέρασε η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου. Πίστευα στον θεό και πιστεύω. Εκείνη τη στιγμή είδα τα πάντα. Τον κόσμο που είχε μαζευτεί, το πώς το είπανε στη μάνα μου, ότι πέθανα. Όλα μέσα σε αυτά τα δευτερόλεπτα. Νόμιζα εκείνη τη στιγμή ότι είχα «φύγει». Μετά από αυτό το δεύτερο τροχαίο λοιπόν, αποφάσισα να κάνω τη διαθήκη μου. Όσο λατρεύω τη ζωή, γιατί τη λατρεύω τη ζωή, από την άλλη προετοιμάζομαι. Εγώ έχω συμφιλιωθεί με τον θάνατο. Με αυτό που δεν μπορώ με τίποτα, είναι η ανημποριά. Δηλαδή, αν ήταν να είμαι άρρωστος και με σωληνάκια, έχω πει στους φίλους μου, τραβήξτε τα καλώδια. Ο θάνατος δεν με πειράζει, θα έρθει κάποια στιγμή!
Πηγή: ΧΑΪ
Πατήστε εδώ για να συνεχίσετε την ανάγνωση…
Πηγή: Gossip-TV