Οι δύο πρωταγωνιστές της σειράς «Ήλιος» σχολίασαν επίσης αν υπάρχουν στιγμές που σκέφτονται πώς θα είναι άραγε η ζωή τους σε λίγα χρόνια, ενώ ο γοητευτικός ηθοποιός αναφέρθηκε και στην απώλεια του μπαμπά του.
Τι σας έλειψε περισσότερο λόγω της πανδημίας;
Ευγενία: Να αγκαλιάζω αυθόρμητο τους ανθρώπους. Μου αρέσει πολύ η επαφή και η αγκαλιά. Οι γονείς μου μένουν στη Λαμία και πέρσι είχαμε κάποια θεματάκια υγείας, οπότε είχαν έρθει και είχαν μείνει αρκετά στην Αθήνα. Πάντα όμως υπήρχε ο κίνδυνος, ο φόβος και τα τεστ επειδή εγώ δούλευα και έβγαινα έξω τακτικά. ..·
Πέτρος: Αυτό που συνειδητοποιώ εγώ βγαίνοντας πια κανονικά στα πράγματα είναι ότι μου έχει λείψει το να αποκτήσω και πάλι φυσιολογικούς ρυθμούς σε όλα. Και στη δουλειά νιώθω ότι έχω ξεκουρδιστεί λίγο και όταν με πας δέκα μέρες σερί με πολύ βαρύ πρόγραμμα, μου κακοφαίνεται γιατί έχω ξεμάθει. Αντίστοιχα και στις ανθρώπινες σχέσεις. Τώρα μπορεί να έχουμε την ελευθερία να βγούμε αλλά δεν το κάνω όπως προ καραντίνας, θέλω να βρω τους ρυθμούς που είχα πριν.
Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεστε «Πώς θα είναι άραγε η ζωή μου σε λίγα χρόνια;»
Ευγενία: Επειδή εμένα προσωπικά μέσα στον χρόνο μου συνέβησαν πράγματα που δεν είχα σκεφτεί και δεν είχα προβλέψει και επειδή είμαι ένας άνθρωπος που πάντα σκέφτομαι το μέλλον και θέλω να προγραμματίζω, αποφάσισα ότι κάποια πράγματα στη ζωή πρέπει να τα παίρνεις όπως έρχονται. Οπότε προσπαθώ να σκέφτομαι το παρόν χωρίς να διαλύω τις προοπτικές του μέλλοντος.
Πέτρος: Έτσι κι αλλιώς μόνο αυτό υπάρχει. Το παρελθόν και το μέλλον δεν υπάρχουν. Εγώ θα συμπλήρωνα σε αυτό ότι είμαι σε μια φάση της ζωής μου όπου πρώτη φορά συνειδητοποιώ την ηλικία μου. Και το λέω για καλό. Με την έννοια ότι είναι η πρώτη φορά που λέω «Όπα». Βλέπεις ότι η ζωή φεύγει γρήγορα . Τα χρόνια περνούν γρήγορα, θέλω λοιπόν να φροντίσω έτσι ώστε στο μέλλον να ζω τη ζωή που θέλω. Όσο περισσότερο μπορώ, γιατί υπάρχουν και απρόβλεπτες καταστάσεις. Τουλάχιστον οι άνθρωποι από τους οποίους περιβάλλομαι, τα πράγματα που κάνω, είτε είναι δουλειά, διασκέδαση, διακοπές, να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο αυτά που θέλω. Γιατί τελικά από τι γινόμαστε ευτυχισμένοι; Από μια καθημερινότητα. Δεν μπορείς να περιμένεις πέντε δέκα μεγάλες στιγμές της ζωής σου για να είσαι ευτυχισμένος.
Πέτρο, πότε συνειδητοποίησες, όπως λες, την ηλικία σου; Τι συνέβη;
Έχασα τον μπαμπά μου πέρσι τον Δεκέμβριο. Από πριν τον χάσω είχε αρχίσει αυτή η διαδικασία. Από τότε που είχε αρρωστήσει. Ένιωσα ότι κόβεται σιγά σιγά ο δεσμός με την παιδικότητα μου. Από τη μια αυτό είναι μια ανάληψη ευθυνών γενικότερα και από την άλλη είναι μια ανάληψη ευθυνών απέναντι στον εαυτό σου και στο πώς θες να ζεις.
Πηγή:ΟΚ
Πατήστε εδώ για να συνεχίσετε την ανάγνωση…
Πηγή: Gossip-TV