Εργάζεσαι από 14 ετών. Φέτος έκλεισες 30 χρόνια καριέρας. Τι εξασφαλίζει διάρκεια σε μια καριέρα στη μόδα;
Η εξέλιξη είναι το πρώτο πράγμα, να ασχολείσαι και να αφουγκράζεσαι την εποχή, να διαβάζεις και να μελετάς για να είσαι μπροστά κάποια βήματα και επίσης να μην παίρνεις καθόλου τον εαυτό σου στα σοβαρά. Να έχεις το ίδιο πάθος και την ίδια όρεξη κάθε φορά που πας στη δουλειά και να νιώθεις ότι ακόμα δεν τα ξέρεις όλα και πρέπει λίγο ακόμα να ψάξεις.
Όταν ξεκίνησες, η διαφορετικότητα και η συμπερίληψη ήταν άγνωστες λέξεις στο μόντελινγκ;
Ήταν και δεν ήταν, γιατί εγώ ξεκίνησα στην εποχή του Grunge κινήματος και της Κέιτ Μος, οπότε υπήρχε μια σημαντική αλλαγή τότε. Είχαμε φύγει από τα curvy, supermodels και αυτές τις υπερθεές και πήγαμε στο πρότυπο της Κέιτ Μος. Ήθελαν πιο αδύνατα κορίτσια, χωρίς στήθος, εγώ ήμουν πάρα πολύ μικρή, δεν είχα. Ήμουν αυτό που ζητούσαν.
Ούτε το #metoo υπήρχε καν ως σκέψη στον ορίζοντα. Στη δική σου επαγγελματική ζωή υπήρχαν στιγμές που αυτή η απουσία υποστηρικτικού πλαισίου σε απογοήτευε;
Δεν υπήρχε το #metoo και δεν υπήρχε το έχω άποψη και τη λέω. Σεξουαλική παρενόχλησή δεν έχω δεχτεί ποτέ, 30 χρόνια που δουλεύω δεν μου έχει τύχει, ήμουν πάρα πολύ τυχερή. Φυσικά όμως υπήρχαν κακές συμπεριφορές, στιγμές που δεν έλεγες τίποτα ακόμα κι αν άκουγες κατάρες. Γιατί αν αντιδρούσες, μπορεί και να μην ξαναδούλευες ποτέ. Τότε δεν μίλαγες, τώρα μιλάς.
Είσαι σκληρά εργαζόμενη και ανέκαθεν οικονομικά ανεξάρτητη. Πόσο σημαντική είναι αυτή η ανεξαρτησία;
Πάρα πολύ, ακόμα και τώρα που είμαι παντρεμένη με δύο παιδιά και ο σύζυγός μου είναι μια χαρά και με φροντίζει, και πάλι ο εγωισμός μου δεν μπορεί να δεχτεί να μην έχω την αυτονομία μου οικονομικά, Έχω συνηθίσει έτσι από μικρή και πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που με θαυμάζει ο άνθρωπός μου είναι επειδή είμαι ανεξάρτητη και μπορώ και προσφέρω. Δεν μπορώ να φανταστώ να μην εργάζομαι, να μην προσφέρω, να μην έχω τις -δικές μου οικονομίες.
Από το Fashion Workshop, τη σχολή που ίδρυσες, έχουν αποφοιτήσει ταλαντούχοι στυλίστες και δημοσιογράφοι μόδας που κάνουν καριέρα σε διεθνείς τίτλους. Ακούω πως δεν υπάρχουν φυτώρια ταλέντων. Συμφωνείς;
Στα μεγαλύτερα design houses, σε διαφημιστικές, σε περιοδικά μόδας, παντού, είναι δικοί μας απόφοιτοι. Ναι, δεν υπάρχουν πια αυτά τα φυτώρια, γιατί νομίζω πως με τον COVID και μετά τη μεγάλη αυτή παύση έχουν εισέλθει πολύ τα social media στη ζωή των νέων παιδιών και έχουν βρει με κάποιον τρόπο και με κάποια οδό την ευκολία τού να κάνουν ένα post, ένα giveaway, να διαφημίσουν παραπάνω τη δουλειά τους, να πάρουν κάποια χρήματα από εκεί και είναι σαν αυτό το πράγμα να έχει αγοράσει και να έχει ανταλλάξει το κομμάτι της γνώσης, που για μένα είναι πάρα πολύ λάθος. Δεν μπορεί να ανταλλάξει τίποτα τη γνώση την ουσιαστική, το expertise, το να μάθεις κάτι, να το σπουδάσεις. Αλλά είναι σαν να μην προσπαθούν πια, σαν να τα θέλουν όλα εύκολα και στρωμένα, και αυτό με στεναχωρεί πάρα πολύ.
Ίσως έχεις ακούσει για το παγκόσμιο κύμα παραίτησης στην αγορά εργασίας. Η νεότερη γενιά, απογοητευμένη, αποφασίζει να μην τα δίνει όλα στη δουλειά της. Δικαιολογημένα;
Μετά την πανωλεθρία της πανδημίας, κάποιοι άνθρωποι σκέφτηκαν «ξέρεις κάτι; Δεν αξίζει, δεν αξίζει τίποτα πέρα από την υγεία». Όμως, για να είσαι ένας ψυχικά υγιής άνθρωπος και να νιώθεις χαρά το πρωί που ξυπνάς, πρέπει να παράγεις έργο, δεν γίνεται αλλιώς, είναι στην ανθρώπινη φύση.
Νιώθεις μέντορας εξαιτίας της εκπομπής;
Νιώθω σε κάποια πράγματα μέντορας, σε κάποια ακόμα το δουλεύω, δεν ξέρω, είμαι πολύ συγκροτημένη για τα μηνύματα που περνάω. Ένας γενικός κανόνας της δικής μου εμπειρίας είναι ότι δεν επιβάλλομαι, γιατί αντιλαμβάνομαι πόσο διαφορετικοί είμαστε όλοι και πόσο διαφορετικό στομάχι έχουμε. Μπορεί κάποιος να παρεξηγήσει ή να το βρει σκληρό ή απότομο, οπότε δεν κρίνω ποτέ τους ανθρώπους και τις προθέσεις τους. Όμως δεν μου αρέσει να εγκαταλείπουμε τη μάχη ποτέ και για κανένα λόγο.
Έχεις πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Αλέξανδρου Βούλγαρη ως μητέρα μιας 20χρονης. Είναι κόντρα στο λαμπερό προφίλ σου. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Πρωταγωνίστησα στην ταινία «Πολύδροσο» του Αλέξανδρου Βούλγαρη («The Boy»), που επιμελήθηκε και τη μουσική με τη σύντροφό του, Ευαγγελία. Όταν μου έκανε την πρόταση, νόμιζα πως δεν σοβαρολογεί. Παίζω τη μαμά της Σοφίας Κόκκαλη, μιας εξαιρετικής ηθοποιού, με βάθος, πανέμορφης. Αυτός ο ρόλος μού δίνει τη δυνατότητα της κάθαρσης, γιατί η μαμά μου είναι μια πάρα πολύ νέα μαμά, με έκανε στα 16. Ξαφνικά βρέθηκα στη θέση της, θυμήθηκα και αισθάνθηκα πράγματα. Με βοήθησε πολύ στο ρόλο μου και ο τρόπος που το δούλεψε μαζί μου ο Αλέξανδρος. Ναι, είναι κάτι τελείως ξεχωριστό απ’ ό,τι έχει συνηθίσει ο καθένας να βλέπει σε μένα. Δεν φοράω makeup, φοράω γυαλιά μυωπίας, το styling είναι όλο 70s -υπέροχο το στυλιστικό κομμάτι- η ενδυματολογική άποψη είναι καταπληκτική. Πάρα πολύ ωραίο φως, ωραίες παύσεις, μια μαλακή κοινωνική ταινία για το πώς εκτυλίσσεται η σχέση μαμάς-κόρης στο πέρασμα του χρόνου, τι τραύματα μένουν και πώς ξεπερνιούνται. Δεν ήρθε τυχαία στη ζωή μου αυτός ο ρόλος, νομίζω ήταν κομβική η στιγμή. Γιατί δεν είμαι μόνο ένα πράγμα. Πολλοί άνθρωποι βλέπουν το δυναμισμό, τις διαφημίσεις, τις εκπομπές και νομίζουν πως κάπως έτσι πρέπει να είμαι, όμως εγώ είμαι το εντελώς αντίθετο. Είμαι ένας πολύ ιδιωτικός άνθρωπος, που έχω μεγάλη ανάγκη να είμαι με την οικογένειά μου, με τις συμμαθήτριές μου από το σχολείο. Δεν ξέρω πώς κατάφερε και είδε αυτή την πλευρά μου ο Αλέξανδρος, όμως έβγαλε μια αθέατη πλευρά, γνωστή μόνο σε όσους ζουν μαζί μου. Είμαι πάντα με πουλόβερ, denim, αθλητικά, φοράω τα γυαλιά μου βάφομαι ποτέ. Είναι αληθινή και αυτή η πλευρά.
Πηγή: Marie Claire
Διαβάστε επίσης:
Πατήστε εδώ για να συνεχίσετε την ανάγνωση…
Πηγή: Gossip-TV